Sto pięćdziesiąty drugi dzień roku

Był wczoraj. Z racji tego, że po powrocie głowa zaczęła mnie niemiłosiernie napierdalać, notkę wczorajszą przedstawiam dopiero dziś. Dzieckiem przestałem być dosyć wcześnie. Przynajmniej takim mentalnym. Zresztą od zawsze wydawało mi się, że jestem traktowany jak ktoś starszy (co wcale nie znaczy lepszy). W wieku sześciu lat rodzice uświadomili mi, że Święty Mikołaj to jest mega ściema. Do dziś się po tym nie pozbierałem. Płakałem przez dwa tygodnie, prawie w ogóle nie odzywając się do nich. W sumie to sam nie wiem dlaczego, skoro prezenty i tak przychodziły co roku, tyle że już bez tej całej przebierankowej szopki. A może właśnie ten performance liczył się dla mnie bardziej niż jakikolwiek prezencik? Nie wiem.

Następnie w wieku siedmiu lat jakimś cudem trafiłem do chuj wie jakiej grupy tanecznej z 15-18latkami. O ironio dogadywałem się z nimi milion razy lepiej, niż z rówieśnikami - co pozostało mi po dziś dzień. Na podwórku miałem tylko starszych kolegów. No i w rodzinie byłem najmłodszy, a co za tym idzie przebywałem cały czas ze starszymi od siebie ludźmi.

W wieku ośmiu lat zapaliłem pierwszego w życiu papierosa, zaś od 15 roku życia palę nałogowo. W tym samym czasie zdecydowałem się na swój pierwszy piercing - oczywiście bez wiedzy i zgody rodziców... (Ciekawie było jak się matka dowiedziała ... ;p ). Później pierwsza miłość (starsza ode mnie o 5 lat), druga miłość o 4 lata, trzecia o 7 lat, czwarta o 3 lata... itd.

A co się działo dalej? Tego nie powiem - jestem zbyt trzeźwy na to ;) Może później ;)
Po co to piszę? Bo ktoś pytał na priv. Dlaczego dziś? Bo wczoraj był dzień dziecka, którego nie obchodzę już od kilku lat. Z własnej, nieprzymuszonej woli pozbawiłem się tej 'przyjemności'. Jednak co roku nachodzą mnie tego dnia refleksje. Wiele refleksji. Dziwne, że nie dzieję się to w dzień moich urodzin, który wypada niecałe 2 miechy wcześniej... Zaczynam już pierdolić więc skończę ;) Na koniec podzielę się z Wami moimi kurewsko kompromitującymi fotami z dzieciństwa, które właśnie tego dnia (co roku) przeglądam. Tak, można się śmiać! ;)

Tu chyba miałem roczek.

A tu chyba dwa.



Od najmłodszych lat moja prezencja była nienaganna.



Wykazywałem również zainteresowanie szeroko pojętą rekreacją.



Oraz wszelkimi występami na żywo ;)

---

Aaaa no i byłbym zapomniał ;) Recenzję z Seksu napiszę jutro. Można się jedynie domyślać, że widzowie największy ubaw mieli z moich komentarzy niż z samego filmu....

No i jeszcze chciałbym gorąco podziękować mojej kochanej Elucie, za wspaniały prezencik w postaci przepięknej płyty, której słucham non stop od wczoraj! Eluta - jesteś wielka! :* Jest to najnowsza płyta Matthew Herberta pt. "ONE ONE". Cudownie się jej słucha pomimo tego, że nienawidzę wolnych ballad, które powinno się puszczać tylko na pogrzebach ;) No i koniecznie muszę dodać, że nienawidzę mojej własnej, rodzonej matki! Wiedząc, że jestem na diecie, kupiła mi m.in. wór słodyczy. Dzięki mamo ;] ave.

Matthew Herbert - "Leipzig":



Matthew Herbert - "Dublin":



Matthew Herbert - "Manchester":